De zomer is alweer in het land. Tijd om ’n terugblik te werpen op mijn favoriete seizoen: de lente. Mijn 11e lustrum is ook weer dik over de datum. Het weer is al weken overdreven prachtig geweest met ’s nachts ‘n licht nachtvorstje, ’s morgens nog ’n weinig mist en ’s middags net zo veel zon als door de week. Heerlijk. Ik had er ongeduldig naar uitgekeken en eindelijk is het dan zo ver. De krokusjes staan er gekleurd op; de knopjes aan de takjes kruipen uit hun schulpjes; jonge meisjes laten de coltruitjes in de kast hangen en vervangen deze door laag uitgesneden T-shirtjes; de Sloggy met pijpjes wordt vervangen door de string, dat kun je zien, want je ziet niks. (Iemand zei daarover het volgende: “Vroeger moest je de broek opzij doen om de billen te zien, nu moet je de billen opzij doen om de broek te zien). – Hoe dikwijls heb ik ze niet beroerd, die strings. Alle vingers van mijn linkerhand zijn er miljoenen malen overheen geschoven en hebben er ’n bepaalde druk op uitgeoefend. Ook van de rechterhand bespeelden alle vingers de strings, tot er op ’n gegeven moment een knapte. Voorzichtig haalde ik dan de losse eindjes uit beide gaatjes, pakte m’n koffer en draaide ’n nieuwe snaar op de gitaar.- Sorry, terug naar de lente. Senioren poetsen hun rollator op en begeven zich buiten het tehuis, zomaar, los op straat; lammetjes dartelen op de groene veldjes waarvan de grassprietjes (dus ook mijn sprietjes) weer zo verrekte lang worden dat ik ze moet gaan maaien. Balen. Verder heb ik de vleesvork weer standby, om daarmee de lentekriebels te lijf te kunnen gaan, want het jeukt bij mij altijd op plekken waar ik met de aangeboren nagels niet bij kan. Ook de kriebels in m’n buik nemen met de dag toe. Daarvoor koop ik verse lychees (zoete, subtropische vrucht met een stekelige schil, aldus Van Dale.) Ik zoek de wat kleinere omdat je die beter ongeschild kunt doorslikken. De Viagra kan voorlopig in het nachtkastje blijven, want de lente prikkelt bij mij alle zones.
Ik gebruik Viagra in deze periode alleen als ik diaree heb. Dan schraap ik er met ’n aardappelschilmesje ’n torpedootje van en breng ‘m in. Geloof ’t of niet, maar de eerste keer knalde er ’n scheur in de Sphinx pot. Zó hard was het uitgeworpen uitwerpsel geworden. Ik moet eerlijk bekennen, dat ik, omdat het de eerste keer was, wel ’n héle pil rectaal geïmplanteerd had. Dus geachte lezer/es: bij ’n doorsnee diaree moet ’n halve pil volstaan. Let wel dat de vorm van het eindproduct kaarsrecht en onbuigzaam is. Als je klaar bent behoef je de billen niet af te vegen. Breek het stuk vlak bij de sluitspier af en deponeer het in de groencontainer om verstoppingen van het riool te voorkomen.
De lente, geweldig. Lekker drinken op ’n terrasje; de draak steken met voorbijgangers; mooie meiden nafluiten en dan naar ’n Italiaans restaurant. Ook buiten natuurlijk. Feest. Vreemd vind ik wel, dat op de menukaart altijd antipasta’s staan, terwijl de Italiaan toch dé verstrekker bij uitstek is. Wat heeft ie er dan tégen. Daar komt als extra verwarring nog bij: antipasta is ’n vóórgerecht. Dat “anti” is toch ’n raar woord, vind ik. Neem de antilope. Nou, die neem je zo maar niet, dan moet je toch van goede huize komen. Tjonge, wat kunnen die lopen, zeg, en toch zegt hun naam het tegenovergestelde. Kijk, ik ben anti lopen. Zonder gein, ik woon 500 meter van de benzinepomp en nóg ga ik met de auto. En zeg nou eerlijk: wie is er anticlimax? Iedereen is toch vóór climax? Okay, dat je het zo lang mogelijk wilt uitstellen is ’n ander verhaal. Alleen, als de climax nét niet wordt gehaald omdat de ander zijn climax wéér eens te vróeg is, dán is er met recht sprake van ’n anticlimax, voor die één dan. Terug naar de lente. In de periode van 21 maart t/m 20 juni is ook van alles te vieren. Pasen, Hemelvaartsdag en Pinksteren. Typische katholieke feesten. Vroeger moest ik dan ook tijdens die dagen soms wel twee keer per dag naar de kerk, want behalve de Heilige Mis was er ook nog het Lof. Wat is de tijd toch veranderd. Tegenwoordig gaat men alleen (’n uitzondering daar gelaten) als er ’n huwelijks- ’n begrafenis- of gedachtenismis is, waarin dan de naam van ’n overleden familielid wordt afgelezen. Soms wordt zo’n dienst dan opgeluisterd door het tienerkoor: “ HYPERLINK mailto:Luctor@Emergo.nl Luctor@Emergo.nl” (=luktutvandaagniedanluktutmèrge) met instrumentale begeleiding van de Hostieband, dat wat “moderne” liedjes zingt. Vaak ook treffen we het gemengd koor: “ HYPERLINK mailto:Ora@Labora.com Ora@Labora.com” o.l.v. Johannes Pastoors (toeval), dat de mis opluistert met originele Gregoriaanse Sanctussen, Agnus Dei’s en er op verzoek nog ‘ns een vette Credo tegenaan piept. Maar we dwalen weer af: Lente. Nóg zo’n lentefeestdag: Koninginnedag, met in de hoofdrol: Máxima. Ik volg het altijd op televisie. Ik geniet met volle teugen van de spelletjes, waaraan onze prinsen met hun door-moeder-Bea-goedge-keurde vrouwen spontaan –tandenknarsend- meedoen. Met name: dwergwerpen, discushappen, speervangen, mierenneuken, daklozen, naaldhakken en roltrappen. En Bea lacht blij. Blij met de “waardevolle” cadeautjes, die haar docerende landgenoten, door de grootste slijmballetjes van de school, haar laten overhandigen. Blij ook, dat ze van de gemeente voor die rommel 3 grote kliko’s extra heeft gekregen, die ze echter, na het overlijden van prins Claus, elke week zelf naar de stoeprand moet sjorren. Minder blij dus met die lange oprijlaan, waarlangs drie benzinepompen staan. Maar laat ik me even op Máxima storten. Wat ’n mooie meid is het toch, hè. Ze is behalve prinses vooral vrouw, vind ik. Dat heeft ze bewezen door met haar autootje gewoon blind vanaf voornoemde oprijlaan de weg op te scheuren en ’n argeloze automobilist: ’n aannemer (althans dat neemt men aan) te rammen. Desalniettemin straalt ze lente uit. Ze was die dag zó uitgelaten dat het vermoeden bestaat dat ze in de bewuste koninginnenacht zwanger is geraakt. Nou, dat hebben we geweten zeg. Dat was nog eens nieuws. Kranten, roddelbladen, televisie, je werd er gek van. Tjonge, meisje, jonge (nog niet bekend) wat was dat ’n hype. Máxima is zwanger. Nou, en, is dat nou zo’n nieuws? Straks, als er ’n mooi donkerzwart kindje met ’n kroeskopje en/of spleetoogjes wordt geboren. Dát is nieuws. Laat ‘m dát maar ‘ns uitleggen, die W.A. De R.V.D. zal dan via J.P. Balkenende wel weer verzachtende omstandigheden aandragen, zoals: “de prins zat even op zwart zaad”, of, “de K.M.S. (Koninklijke Medische Staf) heeft geconstateerd dat hij toverballen heeft.” Kortom, we weten het nog niet. Het kan ook gewoon ’n roodharig, met sproeten overdekt, dikkopje zijn, dat ‘s-nachts met ’n duits accent schreeuwt om de borst van Máxima. De volgende vraag houdt mij nu bezig: “Hoe zullen we hem/haar noemen? Willempie? Bea2? Ich weiss es nicht. Ik vrees wel dat ‘n kind met zulke voorouders met-de-helm geboren zal worden, en wens Máxima veel sterkte met de bevalling.
Aar die Dabbeljoe.
