Aangekomen in “De Lunenburg” leek het of iedereen de radio gehoord had. We werden zowaar als echte artiesten begroet toen we het podium betraden. Het eerste nummer dat we speelden was uiteraard “Marian Come Back Home.” De zaal ging plat. Wat ´n verschil met al die keren ervoor. Gek eigenlijk, maar zo werkt het blijkbaar. Carnaval verliep anders dan anders. Op het kasteleinsbal kregen we van de kasteleins met hun personeel en collega-muzikanten extra applaus en verzoekjes. De radio deed wonderen. Ook donderdags op het werk was men vol lof en de baas (de heer Betist) had al geregeld dat ik een verhaaltje met foto in de bedrijfskrant van de SHV zou krijgen.
“Silvio maakt de slechtste plaat van deze eeuw,” kopte Jip Golsteijn in de Telegraaf, zaterdag na carnaval. Als je het verhaal verder las was hij vol lof over onze band. Dit stuk schreef hij op de showpagina in de zaterdageditie. Pissig greep ik de telefoon om Jan Vis kritisch te bevragen. Tenslotte had hij contact opgenomen met de krant. Er waren in die tijd nog geen mobieltjes dus moest ik wachten tot maandag.
“Welke band kan nou zeggen dat die in de Telegraaf zo´n groot stuk krijgt,” zei Jan. De naam Silvio is nu landelijk bekend, en bovendien was het een uitsluitend positief stuk.” En inderdaad . De radiostations volgden: Airplay. De plaat verscheen in de bakken van de platenwinkels. De eerste notering was de Tipparade van Radio Veronica. De platenwinkels kochten massaal in. De verkoop begon. Jan Vis nodigde ons uit voor een serieus gesprek. “Heren Silvio´s. De telefoon staat roodgloeiend. Ook voor doordeweekse avonden. Vooral de Landmacht wil jullie inzetten als begeleidingsorkest voor shows. Dat zijn dinsdag- en donderdagavonden in kazernes zowel in Nederland als in Duitsland. Maar… jullie moeten doordeweeks werken, dat is dus een probleem. Wat zouden jullie er van denken om beroeps te worden? Het is een grote beslissing. Praat er thuis eens over.” Sodeju, beroepsmuzikant. Van je hobby je beroep maken, dat is toch de wens van elk gezond schepsel. Eraj was er meteen uit. Wim Eekels, Henny Jansen en Henk Wouters volgden ook snel. Ik had wat meer moeite. A) mijn baan beviel mij uitstekend, B) de band was een mooie bijverdienste en C) je hebt zes kapiteins op ´n schip die voor 100% afhankelijk zijn van elkaar. Thuis was Thea gemakkelijker te overtuigen dan mijn vader met wie ik toch mijn twijfel besprak. Egbert van Rossum besloot om géén beroeps te worden. Die was ambtenaar op het provinciehuis en koos voor zekerheid.
Wordt vervolgd…..
