Eraj van de Peppel, Wim Eekels; Henny Jansen en Henk Wouters waren er al uit. Egbert van Rossum ook. Die deed niet mee. Na ampel beraad en een goed gesprek met mijn leidinggevende van de S.H.V. stond ook mijn besluit vast. “Mocht het binnen een jaar niet lukken, dan mag je zonder solliciteren terugkomen op je oude baan,” aldus de heer Betist. Ik hoefde ook de opzegtermijn niet uit te werken want ik had nog snipperdagen genoeg. ´t Witje uit Sint-Michielsgestel was beroepsmuzikant.
Het verschil tussen een musicus en een muzikant is: een muzikant maakt muziek, en een musicus is lid van de bond, aldus het muziekblad Oor. Maar nu misten we een trompettist. Henny Jansen kende Henk Kradolfer, huisschilder van beroep. Henk was bereid om zijn kwast aan de wilgen te hangen en met ons in het diepe te springen. Ik zei: “Hou je maar aan ons vast, dan verzuipen we allemaal.” Bureau Jan Vis werd op de hoogte gebracht en er kon geboekt worden. Egbert speelde met ons mee tot Henk compleet was ingewerkt. Egbert werd uitgekocht. 1/6 deel van onze bezittingen. De bus, de geluidsinstallatie was allemaal eigendom. Henk moest zich inkopen. Als hij het hele bedrag niet in een keer kon ophoesten, dan zou elke week wat op zijn gage worden ingehouden. Zo ging dat.
Ik herinner me nog onze eerste beroepsdag. We speelden op een matinee. We moesten verschillende artiesten begeleiden, waaronder ook Marc Winter (Ad Kramer), die als Heilsoldaat van kroegie naar kroegie sjouwde. Hij wist dat die dag onze eerste dag als professionals was en bracht gebak voor ons mee en wenste ons een lange muzikale toekomst toe. Hartstikke attent. Alles liep op rolletjes. De agenda liep vol en de showavonden voor het leger konden worden geboekt. Samen met Patricia Paay ; Oscar Harris; Spooky and Sue en de dansgroep van Bob Bouber, verzorgden wij als begeleidingsorkest een bijzonder leuke show voor de krijgsmacht. De bioscoopzalen van de kazernes zaten vol bij elk optreden. Waarschijnlijk omdat de avond gratis was, maar toch. Goed voor de deelnemende artiesten en voor ons.
Ook in Duitsland waren Nederlandse militairen gelegerd dus ook daar hebben we een aantal optredens verzorgd. Ik blij, slaap ik weer eens een keer in de kazerne dacht ik, maar nee hoor, voor ons waren hotels geregeld. Het zou ook ´n beetje gênant voor de vrouwelijke artiesten zijn geweest om op de slaapzaal van de militairen te moeten slapen.
Intussen steeg Marian Come Back Home naar de 11e plaats in de Top 40 en moest over een opvolger worden nagedacht.
Wordt vervolgd……
