Len del Ferro. Deze man had een instituut om artiesten te begeleiden voor openbare optredens en om mensen van het stotteren en hyperventileren af te helpen . (Het instituut is overgenomen door zijn dochter en bestaat nog. Len overleed in 1992).
Op naar Len del Ferro in Amsterdam. We werden hartelijk ontvangen door Len zelf. Leonard himself was een beroemde Amerikaanse operazanger die via Engeland naar Nederland kwam en leerde tijdens zijn optreden als Othello een Nederlandse vrouw kennen, trouwde en kreeg twee kinderen. Met Willie Alberti nam hij “De Parelvissers” op en ontwikkelde een techniek om st..st.. stotteren af te leren en in ons geval de juiste uitstraling voor ´n TV-optreden aan te leren.
Hij zette ons op de vloer en vroeg ons “Vera” de playbacken. De camera liep, het plaatje werd opgezet.
Hij vroeg ons te komen kijken. “Is Vera dood?” vroeg hij. Wij kenden Vera niet en wisten niet eens of ze wel bestond, maar we begrepen z´n kritiek. Het zag er uit als ´n optreden tijdens ´n crematie. Dat moest over. Vera werd in stukken gezaagd en stukje voor stukje namen wij haar door. Toen weer helemaal en nog eens en nog eens. “Love the camera, love the camera,” herhaalde hij telkens. En verdomd, op het laatst zag het er nog goed uit ook. Len tevreden, wij blij.
Voor Vera had ik een mandoline gekocht en het nummer op dat instrument leren spelen zoals dat op de plaat was gezet door twee bejaarde dames.
Intussen gingen de optredens gewoon door. We speelden in dancings door heel het land. Na afloop kregen we overal wel iets te eten. Meestal frites met ´n snack maar ook wel eens belegde broodjes. Die waren dan over van de donderdag of vrijdag ervoor als er een koffietafel was geweest. Dat was minder. Ik heb graag ouwe kaas, maar dat moet geen jonge kaas zijn die op het broodje oud is geworden. Soms wat sneetjes brood die meestal droog waren. Ik herinner me ´n maandagmorgen uit mijn diensttijd, dat we gezamenlijk met onze boterhammen op de rand van onze plate begonnen te tikken. Woedend kwam de Sergeant Van De Dag op ons afgestormd en schreeuwde: “Verwende klootzakken, in de oorlog zou je het wel opgevreten hebben.” Waarop wij antwoordden: “Ja, maar toen waren ze nog vers.” Maar ik dwaal af. ´t Witje met de Silvio´s zouden op televisie komen. NCRV, Kick Stokhuyzen, “Herkent U Deze Tijd”, heette het programma. Onderwerp: Het menselijk hart. Dat was de reden waarom Silvio was uitgenodigd.
VERA, Vera, can´t you see, Vera, what you mean to me. You stole my HEART, you stole my life……..
Youtube: Silvio, Kick Stokhuyzen.
Wordt vervolgd…….
