11 december 1980, Televisieprogramma “MusikLaden”, Deutschland.
Donderdag 11 december 1980.
“De dag waarvan je wist dat die zou komen” was daar. Om 16.00 uur gingen we de bus in naar de studio van Radio Bremen. We werden geroepen door der Wolfgang om ons te laten schminken. Dat was snel gebeurd op zes van die toen nog strakke knappe koppen. Inmiddels hadden alle andere artiesten waaronder Telly Savalas ook gerepeteerd, dus was het programma compleet.
18.00 uur: generale repetitie. Ook de repetitie was met publiek. Ik hoorde van Manfred Sexauer dat voor beide opnamen de kaarten al voor 4 jaar waren uitverkocht. De doorloop verliep gesmeerd. Nu wachten op het tijdsein van 21.00 uur. Dan voor het echie. Achter de coulissen kwam ik nog in gesprek met Frank Farian (Dé man achter Boney M). Hij zag in ons nummer een grote hitpotentie. 20.45 uur: het 2e publiek stroomde binnen en wij begaven ons naar het podium. Klokslag 21.00 uur. De begintune klonk.
Het publiek klapte mee op het ritme en meteen werd onze muziekband gestart. Het publiek klapte door en ons optreden werd echt een feest. (zie Youtube: Silvio, Musikladen.) Dertig miljoen kijkers in Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, België en Nederland waren getuigen. Na 3 minuten zat het erop. Omhoog gestoken duimen en schouderklopjes gaven ons te kennen dat ons optreden goed was gegaan en dat vonden we zelf ook. In de kleedkamer genoten we verder van het flitsende programma. Nog even alle deelnemers op het podium om een ode te brengen aan John Lennon, die drie dagen ervoor (8 december 1980) was vermoord door Mark David Chapman. De video van “Give Peace A Chance” werd op de achtergrond vertoond. Mooi. (De hele uitzending van Musikladen is te zien op Youtube: Musikladen 58.) Terug naar het hotel. Afschminken en om 22.30 uur naar de grote zaal, waar een koud- en warm buffet klaarstond. The party of Boney M. Hun 39ste gouden L.P. werd uitgereikt en we gingen door tot in de kleine uurtjes. Nog één nachtje Vijf-Sterren slapen.
Vrijdag 12 december 1980.
De watten waarin we gelegd waren zaten nog achter de oren en het warme bad waaruit we kwamen was intussen afgekoeld. Nog eenmaal City Hopper en terug met beide voeten in de Hollandse klei. Wat een verwennerij en wat een leuke ervaring. Dat namen ze ons niet meer af. Vielen Dank Deutschland.
Qua optredens ging het uitstekend maar I´m Your Son werd geen hit. Toen nog niet althans. We dankten elke avond de mensen die ons hadden uitgenodigd, zowel particulieren als zaalhouders. We dankten hen ook namens vrouw en kinderen, want die aten er tenslotte ook van.
Silvio, I´m Your Son South America. Musikladen: https://www.youtube.com/watch?v=VRozl8IQQFo
Wordt vervolgd……
