En het leven ging door en de optredens ook. Van Heerlen naar Boerhaar en van Valkenburg naar Irnsum.
Tweemaal in de week repeteren, zowel voor ons nieuwe repertoire als voor een-te-begeleiden artiest.
( zie foto beneden)
Overal na afloop heerlijk eten. Frietjes met een snack naar behoefte of een overheerlijk soepje.
Zo ook in Het Wagenhuis in Nieuw-Vossemeer. Na het vullen van de soepkoppen begaf de vrouw des dancings zich naar de zaal en liet ons alleen in de keuken. Eraj was van onze band de enige soepist (ernstig soepverslaafd). Bij de eerste lepel trok hij een gezicht waarbij de Schreeuw van Munch een lieftallige babyfoto leek. “Ik lust ´m echt nie,” zei hij. Hij nam z´n soepkop en liep naar de pan om zijn soep in de pan terug te doen. Op dát moment kwam de vrouw binnen. “Och”, zei ze. “Lust je nog graag een kop? Kom maar, ik vul ´m nog wel een keer.” Terwijl wij plat onder keukentafel lagen deed Eraj zijn uiterste best om het aanbod af te slaan. “Nee, doe toch maar niet. Bij nader inzien heb ik genoeg gehad,” stamelde hij. Eerlijk gezegd was de soep ook helemaal niet lekker, er zat een lauriersmaak aan. Dat deze soep moeilijk verteerbaar was blijkt wel uit het feit, dat ik na zoveel jaren nog weet hoe die smaakte. De volgende keer nemen we brood mee naar Nieuw-Vossemeer, besloten we in de bus naar huis.
En zo doorkruisten we het land, Van Dungen Town naar Keldonk City.
In Lekkerkerk zat achter de dancing een shoarmatent, die bleef speciaal voor ons open tot een uur na de officiële sluitingstijd. Muzikanten na ´n optreden: omzet verzekerd.
En zo ging het jaar voorbij. Ik had veel liedjes geschreven, die ik samen met Henk Wouters op zijn zolderkamer met behulp van een drummachientje, ´n basgitaar en keyboard (gespeeld door Henk) en ik op de gitaar en zang , meestal meerstemmig) op ´n bandje had gezet. Geen compleet arrangement maar alleen ´n akkoordenschema. Fantastisch om te doen.
Verslag uit het fanblad.
Wordt vervolgd…….
