Levensloop van een muzikant 46

De Firato show was voor die avond afgelopen en Anja stond al klaar om samen met mij zo snel mogelijk naar Rosmalen te rijden.

Maria Blanca moest nog worden ingezongen natuurlijk. Intussen was het wel laat, wat zeg ik, het was al 00.00 uur geweest maar Hans en Peter zaten geduldig op mij te wachten. Koffie, jas uit en achter de microfoon. Ik moest wel de tekst oefenen, want die was voor mij nieuw. Doornemen en zingen maar. Er werden twee versies opgenomen. Eén korte versie, voor de single en een langere versie voor een eventuele LP uitgave. Het ging geweldig en de complimenten van Hans van Hemert streelden mijn oren. Ook was mijn schouder blauw van de klopjes. Nog even wachten op de ruwe mix, want ik wilde de andere leden van Silvio graag de volgende morgen het resultaat laten horen. Tenslotte speelden we nog steeds op de Firato.

De reacties van mijn collega´s waren hoopgevend. Het resultaat van de single niet. We haalden niet eens de tipparade en de plaat belandde in de ´collectors items´ bak. Heel jammer. Er was niks mis met het nummer. Het blijft altijd een kwestie van geluk. ´n Moeder vindt haar eigen baby ook altijd het mooist. Dat vonden wij van deze single ook.

Op naar Hilversum, de Wisseloord Studio´s, want Piet Sauer had weer een nummer voor ons klaarstaan. Alright Man. Oefenen en inzingen was mijn taak. Dit was echt het eerste nummer wat mij niet commercieel in de oren klonk. Met andere woorden: ik vond het helemaal niks. Niemand vond het iets. De plaat werd al een flop voor hij geperst was. Onbegrijpelijk en zonde van de energie.

Youtube: Silvio, Maria Blanca