Langzaam begon het mij te storen dat steeds meer zalen overgingen tot het inzetten van diskjockeys die onze pauzes opvulden. Constant muziek dus.  De vraag kwam bij mij op: “Wil ik dit nog blijven doen tot mijn pensioen?” Anja opperde het idee om te gaan studeren, te gaan omscholen. Ik was vóór mijn muzikantenleven tenslotte altijd een kantoorpikkie (“Een blinkende kont”, zoals mijn zwager mij noemde) geweest.  Aldus besloten, gingen we in gesprek met de directeur van de Dag-Avond MEAO in Den Bosch, de heer Coen Free. Hij herkende mij onmiddellijk van Silvio en zou, wat later bleek, nog graag van mij gebruik maken. Om het MEAO diploma te verdienen moest ik minstens voor zes vakken slagen.

Ik kondigde bij Silvio aan dat ik die studie ging volgen, en dat ik een andere baan zou gaan zoeken. Ik was intussen 37 jaar. Ik had niet het idee dat men mij serieus nam tot ik bij elk optreden mijn boeken bij me had. Ik leerde in de bus en in de pauzes van onze optredens. Kortom. Ik was wel degelijk van plan iets van die studie te maken.  Drie avonden per week, soms ook ochtenden of middagen bezocht ik de MEAO op verschillende locaties in Den Bosch, al naar gelang het mij het best uitkwam, want Silvio ging natuurlijk gewoon door en…..er moest ook nog gegeten worden thuis. De repetities bleven op dinsdag- en donderdagmorgen. Plannen werd bijna een dagtaak.

Na een tijdje werd ik ontboden bij de directeur van de MEAO. “Rini, mag ik jou vragen om jullie hit I´m Your Son South America opnieuw in te zingen met een andere tekst. Wij ondersteunen namelijk een school in Stondansi (Suriname) . Op de B-kant wil ik graag dat je  het nummer: Den Bosch Is Mooier Dan Parijs zingt, begeleid  door carnavalsvereniging Meepesant.  De opnames zijn in de Brilly Sound studio van Jan Vis. Enkele leerlingen van onze school vormen het koor.”

De orkestband was natuurlijk van Silvio en de tekst werd aangeleverd door Coen Free, met correcties van mijzelf. “Hé, how is life in Sondansi, man? Enz. enz. De opnamen werden op single geperst, en die werd te koop aangeboden. De opbrengst van de single ging uiteraard naar het goede doel: een school in Suriname. Seth Gaaikema nam het eerste exemplaar in ontvangst. Zijn zus Jolan Gaaaikema werkte op deze Surinaamse school.

Wordt vervolgd…..