Levensloop van een muzikant 50

Mijn leven bij Silvio ging gewoon door. Nog steeds veel optredens maar geen plaatopnames meer. We bleven wel actief met het opnemen van demo´s. We mochten op afspraak in de Brilly Sound studio van Jan Vis opnames maken met Ad Trum achter de knoppen. Ad was namelijk ook bezig om zich te bekwamen als geluidstechnicus. Zo namen we nummers op van onze toetsenist Marcel Lahaye, voor wie Spaans de 2^e taal was. ”Nos Volveremos A Ver.” Ik was verantwoordelijk voor de teksten. We namen het nummer op in het Engels en in het Nederlands. Het achtergrondkoor werd gevormd door 3 Spaanse schonen die we hadden ontmoet toen wij op een bruiloft speelden. Ook Max Schakenraad kwam met een medley van tekenfilm tunes: The Cartoon parade. Leuk om te doen.

Luister hier naar Nos Volveremos A Ver:

Ik was daarnaast ook nog met ´n studie bezig op de Dag-Avond Meao. Het eerste jaar kwam ik goed door. Dat gaf de burger moed. Ik had ´t zo gepland dat ik vóór mijn 40^ste weer terug op kantoor zou zijn.

Intussen:

1987/1988

Een foto op de voorpagina van de Telegraaf liet zien dat een feesttent in het Overijsselse plaatsje

Borne finaal aan flarden was gescheurd door een rukwind. In die tent speelden wij. Paniek. Het druk bezochte feest was in een half uur helemaal kapot. Het regende extreem hard en we konden al onze spullen niet op tijd in veiligheid brengen. Tot overmaat van ramp werd onze bassist ook nog dusdanig ziek, dat hij naar het ziekenhuis in Hengelo gebracht moest worden. Ik mee in de ziekenauto.

Na het laden van de bus bij bizarre wind en regen brachten de vier andere leden en geluidstechnicus annex chauffeur Ad van Rozendaal uit Schijndel de natte spullen naar huis. De bus werd niet gelost. Daags daarna op maandag werd meteen contact opgenomen met CSU in Uden, een bedrijf dat spullen herstelt na een fikse waterschade. De muziekboeken werden met waaiers blad voor blad gedroogd. Geweldig. Gelukkig waren we goed verzekerd. Ik zat die nacht dus nog in het ziekenhuis en belde Anja, die twee uur daarna op de stoep stond en mij gezelschap hield. Ad was in goede handen en moest die nacht ter observatie blijven. Maandagmorgen konden Anja en ik met Ad naar huis. Ad moest wel volledige rust houden, was het advies.

Oh, jee, Ad Trum ziek. Wat nu.

Willy Dona werd benaderd. ´n Drummer, die blijkbaar ook bas speelde. Willy, een grote Silviofan van het eerste uur, had hier wel oren naar, maar moest natuurlijk wel ons repertoire onder die knie krijgen. Uiteraard stond niet alleen alles op bladmuziek, maar hadden wij ook bandopnamen van onze ´live optredens. Het was ongelooflijk, maar in één week had Willy alles dusdanig ingestudeerd dat hij zo mee op het podium kon. Hij nam met zijn hoge stem ook de zangpartijen van Ad Trum voor zijn rekening. Wat een luxe en wat een allround muzikant. Achteraf hoorden we van zijn vrouw Anita dat ie tot ´s nachts toe had geluisterd en gerepeteerd. Hulde!! (Willy maakt nu deel uit als drummer uit van The Crown Selection, ´n band onder leiding van Jan Kroon.)