Levensloop van een muzikant 53

Levensloop van een muzikant 53

Eind 1988

Mijn afscheid van Silvio bij de Kèp in Rosmalen was een feit.  Ik werd met feestmuts en champagne door familie, vele vrienden en fans van het eerste uur uitgezwaaid. Ik voelde mij vereerd, verdrietig en gelukkig tegelijkertijd. Vanaf  mei 1987 werkte ik parttime bij Huijbregts Notarissen, 3 uur per dag. Op 1 december 1988 begon ik fulltime bij Huijbregts Notarissen als administrateur. Ik had mezelf een maand vakantie beloofd. Intussen was ik wel begonnen met wat extra vakken op school, want ik wilde graag nog mijn M.B.A.  (Moderne Bedrijfs Administratie) diploma halen. Kortom vakantie? Mwah. We maakten dagtripjes. Zo ook naar het strand van Scheveningen met onze hond: Buster, Een Deense dog van 80 kilo. Als wij in de eetkamer aten keek het hondje als ie gewoon op 4 poten stond in ons bord. Dit om zijn grootte weer te geven.  Die vrijdag kwamen we thuis toen de telefoon ging. Max Schakenraad. “Hallo, Rini. We hebben een probleem. Kun jij vanavond met ons muziek maken? Jouw opvolger is er mee gestopt. Hij kreeg na 2 weken al stemproblemen.” Mijn eerste reactie was: “Nee Max, ik ben er echt mee gestopt.” Max: “Weet ik, maar het is een bruiloft.” Oei, das lullig. Je kunt die mensen, die denken dat dit hun mooiste dag van hun leven is, niet in de steek laten. “Dan stuurt Jan Vis toch een ander orkest?” opperde ik. “Nee, het bruidspaar wilde perse Silvio.”  Aldus Max. “Nou, waar is het?” “Bij de Kèp in Rosmalen.”  Als ik m´n klompen aan gehad zou hebben, zouden ze zeker gebroken zijn. “Okay, tot straks dan maar.”

Mijn koffertje weer ingepakt, m´n spullen weer in de auto. Toen ik bij de Kèp binnenkwam vroeg de eigenaar: “Wè komde gè hier doen?” En ik: “Ik kreeg een noodoproep en ik moet weer.” Uiteraard was alles nog verse qua repertoire. Geen probleem. De mensen hadden een fantastische avond. Voor mij werden het nog een paar zware weken. Want fulltime is fulltime, dus ik begon op maandagmorgen gewoon om half negen op kantoor. Na een maand werd een definitieve opvolger als zanger-gitarist gevonden: Ruud van Andel. Ruim 1,5 jaar later in 1991 werd Silvio ontbonden.

1990

Ik slaagde voor mijn M.B.A. , startte met SPD (StaatsPraktijkDiploma  Bedrijfsadministratie) en werkte als administrateur bij Huijbregts Notarissen.
“Mis je het muziek maken niet?”
“Oh, maar ik hoef de muziek niet te missen, daar ben ik nog dagelijks mee bezig. De optredens mis ik niet.”
Ik had het muzikantenleven met al zijn facetten niet willen missen. Tenslotte had ik van mijn hobby mijn beroep kunnen maken. Nu is het zaak om van mijn beroep mijn hobby te maken. We gaan ervoor.!!!

Wordt vervolgd…..

Ook leuk om te lezen

Lente

De zomer is alweer in het land. Tijd om ’n terugblik te werpen op mijn favoriete seizoen: de lente. Mijn 11e lustrum is ook weer

Tussen de rails

“Gaat zo’n trein hard, pap?” Dat was één van de vele vragen die ik moest beantwoorden daags voor ons vertrek. We hadden de kinderen beloofd

Meer lezen?

Download mijn boek: Levensloop van een Muzikant