Levensloop van een muzikant 56

1998

Faas Sengers: “Rini, jij kent Bas Heidema en Mariëlle?” Ik: “Jazeker, wat is er met hen?”.
Faas: “Dat zijn vrienden van mij en Bas en Mariëlle gaan trouwen.”
Ik: “ Waarom moet ik dat weten?”
Faas: “ Zij hebben gevraagd of ik in de kerk tijdens hun huwelijksmis wil zingen. Dat doe ik niet graag alleen. Ik heb Pierre Berende en Willy Dona al gevraagd om mee te doen en nou vraag ik het jou. Doe je mee?” Ik ken Faas al uit de tijd, dat hij van mij gitaarles kreeg en ben altijd bevriend met hem en zijn vrouw Inge gebleven. Met Silvio hebben wij op hun bruiloft gespeeld bij “De Drie Zwaantjes” in Sint-Michielsgestel . In die zaal won ik als 10-jarige nog het songfestival. (Wat is de wereld toch klein en Gestel helemaal nietwaar?) Ik waardeer Faas als zanger. Zijn creativiteit is onuitputtelijk. Hij schrijft teksten, componeert en maakt sketches. Hij betekent veel voor carnavalsvereniging “De Meute” en blaaskapel “De Torentoeters” van het Brabants provinciehuis.

“Hartstikke leuk!” zei ik. Pierre zou ons begeleiden op gitaar en de lagere stem voor zijn rekening nemen. Er werd gerepeteerd. De stemmen “kleurden” perfect. Mooi. Op 13 juni 1998 groot feest in de Heilige Michaëlkerk in Sint-Michielsgestel. (zie foto).

1999

Groot feest ook in Nuland. Het dorp bestaat 700 jaar. Daar moet op gedronken worden en voor gezongen worden. Dat verdient een volkslied. Besloten werd dat ik het Nulands volkslied zou schrijven. Ik zocht de ontstaansgeschiedenis op van Nuland (voorheen Nuwelant) en haalde veel uit de reeds uitgegeven boeken van Gert-Jan van Zoggel en Peet Kappen van de heemkundekring. De melodie had ik al ooit geschreven met een Engelse tekst: Pappa Said. (te vinden op Youtube, Silvio/Pappa Said.)

Ik schreef de tekst voor Nuland en herschreef de arrangementen voor het Nulands gemengd koor en harmonie. Ik wist van een collega bij Huijbregts Notarissen: Astrid van den Boom-van Niftrik, dat zij een opleiding had gevolgd in kalligrafie. We kochten ´n soort perkamentpapier en Astrid kalligrafeerde de tekst en de noten. Met ´n aansteker brandden we het papier dusdanig dat het 700 jaar oud leek. We lijstten tekst en muziek in. Het “schilderij” werd aan burgemeester Netten overhandigd en het kreeg een prominente plaats in het gemeentehuis in Geffen. (Nuland maakte destijds samen met Geffen en Vinkel deel uit van de gemeente Maasdonk.)