In de Hoogstraat in Sint-Michielsgestel speelde mijn buurjongen Toon Bergman accordeon. Hij repeteerde altijd boven met het raam open. Intussen had ik dus contact met Berrie Pijnappels en Henk Wouters. We wilden een bandje beginnen. Een drummer, die ontbrak nog. “Ge moet eens informeren in Den Dungen, in de Zandstraat. Daar woont Cor Venrooij, die wel eens met mij meegaat,” zei Toon, de buurjongen. Ik erop af. Cor had er wel oren naar en gedrieën gingen we naar Schijndel op bezoek bij Henk Wouters. De band werd een feit: The Magic Minstrels. (zie foto).
We repeteerden bij Henk Wouters´ thuis in de keuken op De Pegstukken in Schijndel. De moeder van Henk (Marie) en vader Noud waren niet alleen onze grootste fans, ze waren ook ons vervoersbedrijf en onze roadies, kortom een geweldig paar waaraan we ontzettend veel te danken hebben gehad. Moeder Wouters maakte bovendien onze kostuums. Zij was een vakvrouw pur sang (coupeusetechnisch gezien).
We schrijven 1964. Op een gegeven moment kwamen we in contact met de heer Jansen uit Eindhoven. Hij had een muziekbureautje en bezorgde ons veel werk. Heel veel werk. Té veel werk voor amateurs. Behalve bruiloften speelden we ook in dancings. Toentertijd begonnen de dansavonden vroeg en duurden lang. Zo speelden we regelmatig in de City Bar in Schijndel (met een bioscoop daarachter) van 16.00 tot 23.00 uur. De pauze met warm eten was rond 19.00 uur. Tot die tijd waren er alleen meisjes die de dansvloer vulden. Na Studio Sport kwamen pas de jongens. Het repertoire bestond uit nummers van The Shadows, ZZ en Maskers, Fats Domino enz. enz. Wat mij het meest is bijgebleven, is het optreden in de Instuif in Den Dungen, waarbij we het nummer maakten; “You´ve Got This Strange Effect On Me” van Dave Berry (geschreven door Ray Davies van The KInks) en een doorslaand succes was.
Zondagmorgen: opluisteren van de tienermis in de Pauluskerk op de Hoevenbraak te Schijndel samen met het tienerkoor. Van zaterdag op zondag laat thuis van een optreden, een paar uur slapen en vroeg naar de kerk. Wat een combi. Maar ja, ge bent jong en ge kunt alles. We begeleidden het tienerkoor en als showstopper Pieter de Laat, een trompettist die “Il Silenzio” van Nini Rosso ten gehore bracht. Pieter was altijd zenuwachtig en stond half bezopen in mijn oren te toeteren. Maar het klonk goed. Na het in ontvangst nemen van een staande ovatie van de kerkgangers, die meer liefhebbers van muziek dan van de preek waren, werden tijdens het inpakken van de spullen de boekingen geregeld. Feestavonden, dansavonden en bruiloften bezorgden ons weer inkomsten. De tienermis was natuurlijk heel toepasselijk: Pro Deo.
Wordt vervolgd.
